Τις μέρες που νιώθω βαριά μέσα μου, εκείνες τις μέρες που αμφιβάλω για το ποια είμαι, μου αρέσει να σκέφτομαι ότι είμαι 70% νερό.

Τα υπόλοιπα, λέω στον εαυτό μου, είναι σκέψεις και συναισθήματα και λέξεις και όνειρα που κολυμπάνε άναρχα εντός μου και αρμονικά. 70% νερό, για φαντάσου. Νεράθρωποι κανονικοί. Πως να μην ηρεμεί μετά η ψυχή μας σαν βλέπουμε θάλασσα, πως να μη θέλουμε να τσαλαβουτήξουμε στα συντριβάνια σαν παιδιά, πως να μην καταβρέχουμε τους αγαπημένους μας για παιχνίδι και πως να μην κάνουμε έρωτα κάτω από το τρεχούμενο νερό; Πως αλλιώς να ξεδιψάσουμε τις λυσσασμένες μας ορμές που έχουν μάθει να κολυμπάνε κι όχι να έρπονται;

http://tetartopress.gr/to-vivlio-tou-nerou-epistrefontas-sti-zoi/